International Initiative for Peace
Genocide is nooit zelfverdediging. En er bestaat geen wettelijk recht op zelfverdediging voor de imperialistische veroveraars. Dit concept is zinloos.
Het “STOP WOIII Vredesinitiatief” ondersteunt de strijd van de Palestijnen tegen de illegale, neokoloniale Israëlische entiteit.
Palestina heeft het recht om te bestaan, om de thuisbasis van alle Palestijnen te zijn.
Palestijnen hebben het recht om in hun eigen land te leven, om vrij te zijn om zich daar waar dan ook te verplaatsen, en om hun eigen leiderschap te kiezen.
Palestijnen hebben het recht om zich te verzetten, om te vechten tegen de veroveraars van hun land.
Onder de veroveraars is geen onderscheid mogelijk tussen legerpersoneel en kolonisten die “gewoon” Palestijns land in beslag nemen, de rijkdom ervan exploiteren, de legale inwoners verdrijven en de militaire reserves van het leger vormen.
Palestina heeft een onafhankelijke soevereine staat nodig die al zijn inwoners verwelkomt, ongeacht hun religieuze overtuigingen, zoals Palestina vóór de zionistische verovering deed. De Oslo-akkoorden uit 1993 konden niet in deze behoefte voorzien en waren uiteindelijk nietig. Joodse mensen die tijdens de Britse overheersing naar Palestina migreerden of later tijdens de zionistische overheersing werden overgebracht, zouden ook het recht op staatsburgerschap moeten hebben, maar alleen als gelijkwaardige burgers, niet als overheersers.
Het probleem in Palestina is niet het verzet van het bezette Palestijnse volk, maar de Israëlische staat zelf. Met andere woorden: het probleem komt voort uit de vorming van een racistische, koloniale staatsentiteit op Palestijns grondgebied, die tegelijkertijd dient als een vooruitgeschoven politieke en militaire Amerikaanse basis in West-Azië en het oostelijke Middellandse Zeegebied.
Door hun uitzonderlijke historische ervaringen en omstandigheden heeft het Palestijnse volk een enorme strijdlust en standvastigheid verworven, en heeft het de leiders die met Israël samenwerken opzij geschoven. Ze hebben een diepe politieke en militaire eenheid bereikt op basis van verzet tegen de bezetting, om in Palestina een staat op te bouwen die gebaseerd is op zelfbeschikking, ongeacht de verschillende opvattingen die zij mogelijk hebben over het karakter ervan. Tegenwoordig werken alle Palestijnse politieke partijen en militaire structuren samen. Deze ontwikkelingen hebben geleid tot de verbazingwekkende klappen die werden uitgedeeld tegen de bezettingsmacht, klappen die niet werden verwacht door het Westen, ondanks de meest brutale Israëlische agressie en de gruwelijke misdaden tegen de menselijkheid die Israël begaat.
Het is een strijd van de mier tegen de olifant. Het Westen biedt Israël enorme directe en indirecte militaire steun en heeft namens Israël enorme diplomatieke en propagandacampagnes ondernomen. Ondertussen vechten de Palestijnen met lichte wapens, zonder enige industriële toeleveringsketen, onder volledige blokkade, maar toch brengen ze de agressor ernstige verliezen toe op het vlak van personeel en uitrusting.
Na drie maanden oorlog is het de wereld duidelijk geworden dat het Palestijnse verzet niet gemakkelijk kan en zal worden verslagen. Hoewel er geen enkele twijfel over kan bestaan dat het zionisme klaar is voor totale genocide om haar doelen te bereiken, worden hun westerse donateurs geconfronteerd met ernstige uitdagingen.
Het imperialistische dominantiesysteem in de regio staat al onder druk en op de rand van de afgrond. De belangrijkste pijler na Israël -het militaire regime in Egypte – durfde niet in te stemmen met het plan van Israël om Gazanen naar de Sinaï te drijven, wat een voltooiing van de Nakba zou zijn. Het Egyptische volk zou weigeren die overgave te aanvaarden. De normalisering met Israël door Arabische regimes, die de VS al tientallen jaren voorbereidt, is op zijn minst uitgesteld, zo niet ongedaan gemaakt.
Aan de andere kant bouwen verzetskrachten geleidelijk aan een breed front dat Palestina steunt. De Libanese Hezbollah heeft op berekende wijze al een tweede front geopend in het noorden van Israël. Ansarallah (Houthis) in Jemen vormt een ernstige bedreiging voor de maritieme handel met Israël. Het door oorlog verscheurde Syrië is, ook al blijft het gedeeltelijk onder bezetting van de VS en Turkije, nog steeds een geopolitiek obstakel voor de westerse orde in het Midden-Oosten. Iran blijft de belangrijkste staat die de Palestijnse strijd ondersteunt. Deze krachten initiëren de alliantie van het Mondiale Zuiden voor een onmiddellijk staakt-het-vuren, voor de nederlaag van Israël als racistische, neokoloniale promotor van westerse belangen en voor de vorming van een democratische staat in Historisch Palestina.
De westerse elites hebben een agressieve propagandacampagne gevoerd om de massamoord op het Palestijnse volk te rechtvaardigen en de neokoloniale Israëlische entiteit te legaliseren. Ze cultiveren islamofobie. Ze proberen haat te zaaien tegen de islamitische wereld, omdat de islam heeft gefunctioneerd als verenigend middel tegen hun mondiale dominantie in een significant deel van de wereld. Met behulp van een Orwelliaanse retoriek proberen deze elites elke veroordeling van Israëlische misdaden tegen de menselijkheid als antisemitisme voor te stellen. Ondanks deze campagne hebben zelfs in de westerse landen honderdduizenden mensen gedemonstreerd ter ondersteuning van Palestina.
Tegenover deze meedogenloze vijand heeft Palestina nog sterkere steun nodig van iedereen die strijdt voor democratische rechten, voor zelfbeschikking tegen imperialisme en kolonialisme, en voor een nieuwe internationale orde. Het voorkomen van de uitroeiing van de Palestijnen en het omverwerpen van het westerse neokoloniale plan in Palestina met het vooruitzicht een democratische staat te vormen, zal een serieuze positieve impact hebben op alle huidige en op handen zijnde anti-imperialistische strijd in de wereld.
